xoves, 5 de abril de 2018

DE VIÑOS E VERMUTS


Por Pepe de Rocaforte
   


            Faláballe o outro día a un compañeiro de paseatas de como aproveitando unha curta estancia en Reus, me desprazara a Cornudella de Monsant, distante de alí cousa duns trinta quilómetros, levado pola curiosidade de coñecer a localidade de nacemento dun antepasado familiar.


            Cando me ía aproximando ó meu destino, ignorante como son, levei a sorpresa de ver un cartel indicador informándome de que entraba na bisbarra do Priorato, o cal me fixo lembrar inmediatamente deste amigo paseante, polo feito de o seu pai rexentar hai anos unha taberna moi popular na Coruña, coñecida polo seu servicio de porróns con viño do Priorato, taberna que aínda hoxe subsiste, pero con distinto propietario.
Lembrando tempos pasados o meu compañeiro contoume que non coñecía Reus, a pesar de lle ter andado preto nalgunha ocasión e de ter ganas de dar unha volta por alí a ver se localizaba as bodegas que todos os anos fletaban un vagón cisterna con viño do Priorato destinado á tasca do seu pai. E dicíame que a pesar dos anos transcorridos aínda non se lle esquecera o nome e o enderezo do subministrador.
            Conteille que nun percorrido polas edificacións modernistas da cidade vira a Estación Enolóxica, pero aínda que relacionada co viño, non debía ter maior cousa que ver co almacenista que lle enviaba por tren os caldos do Priorato a seu pai.
             E falando de edificios modernistas, que se contan por ducias na cidade, díxenlle que me chamara a atención o Museo do Vermut, bebida que semella estar en pleno auxe por aquela zona, o cal non é nada de estrañar, porque, en canto a bebidas, xa durante o século XVIII Reus era, xunto con París e Londres, unha referencia mundial no comercio da augardente, o que a levou a se converter na segunda cidade de Cataluña, segundo nos informaba orgulloso un guía local.
            Pero tanto os augardentes coma os vermuts non entran nas preferencias do meu compañeiro de paseatas. A el o vermut que máis lle gusta é Carlos Vermut, ese mozo director de cine, autor dunha sorprendente película, “Magical Girl”, que se vostedes non a viron, recoméndolle que o fagan. Pero esta, como di o repetido tópico, xa é outra historia.

Ningún comentario:

Publicar un comentario