CARTEIS DE CEGO

Por Pepe de Rocaforte

   

  A propósito de “Literatura de cordel”, a miña colaboración da semana pasada, informábame o outro día un amigo sobre un curioso cartel de cego que vira na “Librería Orillamar” dA Coruña e recomendábame pasar por alí para lle botar unha ollada.

      O certo é que de cegos cantores polas feiras do país, aínda tendo lido e oído falar dos que acompañaban as súas historias cantadas cun cartelón de apoio no cal estaban debuxadas diversas viñetas que un axudante ía sinalando cun punteiro para mellor entendemento por parte do público dos feitos referidos, eu, lamentablemente, nunca cheguei ver a ningún.

     Fun ata a “Librería Orillamar”, un local onde nunca entrara a pesar de pasarlle a miúdo por diante e sorprendeume a cantidade de cousas que alí hai. Certamente o nome de “librería” quédalle pequeno porque, ademais de libros, teñen cadros, mobles, obxectos curiosos e que sei eu cantas cousas máis.

     Cando lle pedín autorización para tirar unha foto, o propietario do establecemento, sumamente amable, recomendoume mellor visitar Dorillamar a súa páxina en internet e copiar alí a fotografía do cartel e a súa explicación, como así o fixen.

     A fotografía acompaña este texto, xunto coa reprodución doutro cartel, o de “Paco Pixiñas”, obra de Isaac Díaz Pardo, que vai de regalo.

     A explicación conta máis ou menos o que segue: «Na parte superior [do cartel] di: “Nueva historia o sea el suicidio de dos enamorados, muerte que dieron a los padres de Sofia, suicidándose después los amantes”. Trátase dun cartel de cegos, deses que lían os xograres. Digo lían porque á parte dos debuxos, contaban as historias da época ... Eran coma o xornal “tipo” actual no cal relataban a noticia ... Nas prazas maiores das vilas instalaban un pau de gran tamaño do cal colgaban o cartel coma se fose unha pantalla e logo describían a noticia dunha forma moi especial».

     E velaí queda a historia.