RETORNO

Por Pura Tejelo

Permanecen recostados nas horas de silencio

atrapados nun recorrido de días

cargándose como lagartixas inánimes case mortas

en  momentos de máxima calor

para recobrar unha vida.

Nunha revolta  volveron cantar o de sempre.

Meteron carburante,

o aire mancaba.

Querían desaparecer da palestra

abandonar o volante

xirar como o animal e retornar á sombra do seu acobillo.

Alí encontrarían de novo

o fogar reptando na frescura da festa.

As escamas brillantes dos seus tellados verdinegros.

Sacudirían os enseres polo balcóns

celebrando a chegada.

Así  até que un día se queden

ou non volvan

e o ciclo se peche.