A un dos extremos da ponte de Belesar, este
peto de ánimas amosa no seu relevo unha curiosa estampa referente á salvación e
ó purgatorio, que, como en tantos casos galegos non se representa con lume,
senón coas cousas da vida.
É mágoa que se perdese a policromía que
supoñemos que tivo algunha vez, e que a erosión fora desgastando o fino labor
que aínda apreciamos nun artístico medio relevo, onde podemos distinguir catro
estadios: a terra, o Purgatorio, o camiño da Gloria e a Gloria.
A Gloria está no cume dunha figura que pode
representar a árbore da vida, que se abre con dúas ramas, nas que, se no medio
vemos á Virxe do Carmo co seu escapulario, na da dereita está Deus Pai e na da
esquerda Cristo. Na parte inferior represéntanse as cousas e labores do día a
día, xente rezando ou traballando.
No centro, no que semella unha barca de dúas
proas, da feitura das usadas nesta parte de Galicia para cruzar o río, están as
figuras das ánimas do purgatorio de pé, dispostas á viaxe final, e sobre elas,
saíndo das ramas das árbores outras figuras que as recollen, que lles axudan a
subir desde a barca ó cume da árbore que representa a Gloria.
Poucas veces atopamos un peto de ánimas tan
historiado, adaptado ó lugar onde se instalou e tan senlleiro na forma de
representar o purgatorio como lugar de paso e non de condena. Un peto no que
prevalece a vida sobre morte, e esta non é máis ca un transo a un estadio
mellor.
Ningún comentario:
Publicar un comentario