Santa María Exipcíaca, a outra Anna Perenna

Din que era tan mala persoa, que sabendo dun barco con peregrinos a Terra Santa, embarcou con eles co fin de exerce a prostitución. Mais unha vez en Xerusalén, quixo entrar coma todos nunha igrexa, e entón unha man detívoa impedíndolle pasar, e un voz advertiuna de que debía arrepentirse antes de entrar en lugar sagrado. E tal foi a vergoña que pasou, que se retirou ó deserto a penar os pecados, levando tan só a roupa posta e tres pans, e cando xa moi vella morreu, tras recibir a comuñón de mans de san Zosimo, os tres pans aínda estaban enteiros.

É moi posible que co culto a esta santa que se representa como unha vella espida que porta unha caveira o cristianismo tratou de erradicar o culto a Anna Perenna, quen de moza ousada e atrevida acabou sendo unha vella a  quen festexaban de maneira bastante licenciosa, e á conta de quen se contaban moitos chistes verdes entre a mocidade romana nos Idus de marzo, con romaría, durante a que se facían uns pans que se repartían e se dicían que eran para socorrer a fame dos plebeos que pelexaban contra os patricios, dado que segundo a lenda asociada a este personaxe durante unha revolta plebeia a estes acabóuselles o pan, e entón unha anciá chamada Anna, facía uns pasteis que lles levaba cada mañá