Aqueles escudos falsos que acompañaban ó
verdadeiro doado por Xúpiter, de que falamos a primeiros de mes, foron forxados
por Mamurio Viturio, a quen festexaban arredor do Idus de marzo, e forxounos
con tal mestría, que cando lle pediron canto quería cobrar foi incapaz de
poñerlle prezo. Daquela, solicitou algo que o fixese inmortal, e pediu que en
tal día de mediados do mes, cada ano, se sacasen eses escudos en procesión e
que durante a mesma o seu nome fose citado en voz alta. Algo que contribuiría a
facer permanente a súa memoria.
O certo é que non estaba pedindo nada novo,
pois xa en Exipto, o nome era algo máis ca o identificador da persoa, era tamén
a esencia da mesma, aquilo que a individualizaba e polo tanto o que tras o seu
pasamento permanecía, e polo tanto a persoa non morría mentres o seu nome fose
citado. E se vos decatades, algo moi semellante ó que se fai nas misas de defuntos
e cabodano das nosas igrexas, para manter presente a memoria do finado citándoo
durante os oficios relixiosos.As misas son todas iguais, todas teñen o mesmo ritual, só cambia o nome daquel por quen se ofrece.
Ningún comentario:
Publicar un comentario