xoves, 7 de maio de 2015

Prado, o eufórico amador



Sendo Prado semella lóxico que dun prado saíse a estirpe, pois tal e como nolo contan os cronistas e estudosos da nobiliaria galega, toda esta familia procede dun infante que facendo gala de galantería acompañou a unha doncela a un prado apartado onde o galán, convertido en fera, sen reprimir os desexos que a beleza lle causaron, abalanzouse sobre a moza e usaron como leito de procreación a herba mol. Tanto así, que non nos atravemos a dicir se o lema escollído por esta nobre familia se refire a ese amor eufórico ou a outro máis de lealdade patria cando toma para si a frase evanxélica recollida por Mateo: “Anque me sexa necesario morrer contigo, non che negarei”.
Tal vez daí veña que non se acaban de poñer de acordo os xenealoxistas en se o fondo do escudo ha de ser verde como a herba ou dourado como o pracer, tomando por armas o león e algunhas veces engadindo un pino.

Ningún comentario:

Publicar un comentario