Todos sabemos o namoradeiro que era Zeus e os moitos
problemas que por iso tivo coa súa esposa. Pero tamén sabemos que, coñecendo o
mal xenio que Hera tiña para con aquelas que eran seducidas polo seu esposo,
poucas ousaban ceder ó encanto do pai dos deuses, e por iso el, que sempre
andaba coa líbido subida, argallaba todo tipo de disfraces para acadar os seus
propósitos.
E así foi cando viu a unha moza chamada Europa paseando
polo campo con tanta gracia, que chamou ó seu axuda de cámara, a Hermes, e
pediulle que lle axudase a conquistala. E Hermes, moi espelido, botou man do
gando de Agenor para levalo a pacer ás costas de Tiro, onde a doncela e as súas
amigas paseaban. E no medio daquela vacada meteuse Zeus disfrazado de touro
branco, tan manso e guapo que a moza tivo a tentación de acariñalo, e como o
animal non amosaba fereza, ela xogaba con el, poñéndolle flores entre os cornos
ou na boca, e como seguía manso, aínda ousou subirse nel como se fose un cabalo
para pasear, e o touro levábaa dun lado para outro, ata que atopou o carreiro
dunha praia, e daquela abocouno, meteuse ó mar e botouse a nadar con ela ó
lombo, cada vez con máis apuro, e a moza agora temerosa, agarrada ós cornos
cunha man e cun cesto de flores na outra, que era a primavera e flores non
faltaban, viuse chegando a Creta, onde o deus, sen dor de rogos nin desculpas posuíu
á doncela, con quen tivo tres fillos: Minos, Radamantis e Sarpedón.
Ningún comentario:
Publicar un comentario