Por Pura Tejelo
 |
| Ilustración de Pura Tejelo |
Mencer espellado na flor de edra violácea
tules de alma senlleira
indecisa na brétema da mañá.
Quérote erguer
apartarte da terra tan inmediata
como un sol na alta tarde
osiris grato aos meus ollos ,
saudosa lizenza onde recreei o meu ollar.
Foches imaxe de transparencias
na miña memoria grata.
Mira como núa de reflexos a noite
a fraga perde
o seu secreto
na augacion de grises.
Ti mais eu, fomos dúas pingas abrolladas
no intensísimo ollo azul do ceo.
( De Diálogo da Montaña e o Sol)
Ningún comentario:
Publicar un comentario