Por Pepe
de Rocaforte
Así observamos a indignación xerada
por un atentado levado a cabo por extremistas islámicos e tal vez non vemos a
situación de xeito similar cando o feito se produce por obra de extremistas
católicos. O meu amigo citábame neste caso o atentado, afortunada e casualmente
sen consecuencias mortais, ó Teatro Alfil de Madrid en febreiro de 2006, cando
un descoñecido non identificado puxo unha bomba ó lado do camerino do actor
italiano Leo Bassi pouco antes de empezar a representación de “La Revelación”, onde
se poñía en solfa á Igrexa Católica.
Si, efectivamente, non pasou nada.
Pero de non ter sido pola intervención do controlador da sala, alertado polo
comportamento estraño dun descoñecido, un home duns cincuenta anos que se deu
inmediatamente á fuga, ¿cales non poderían ter sido as consecuencias nunha sala
ocupada por douscentos espectadores?
O home desapareceu e non se sabe de
ningunha investigación para identificar o autor do intento de atentado. Todo
quedou nun suceso sen importancia sobre o cal non se considerou necesario
remexer máis.
Agora, nestes días pasados tamén se
comentou con certa indignación o proxecto das autoridades turcas de converter o
templo de Santa Sofía de Istambul nunha mesquita musulmá. E casualmente, polas
mesmas datas, sae a luz que o Bispado de Córdoba aproveitando, nunha xogada de
“trilero”, dous artigos da Lei Hipotecaria, reformada en 1998, durante o
goberno de Aznar, gracias á cal se permite á Igrexa (só á Igrexa) inscribir a
seu nome, sen publicidade e sen pagar impostos, lugares de culto non
rexistrados anteriormente a nome de ninguén. Deste modo a Igrexa fíxose tan
lindamente coa propiedade do monumento.
¿Observamos a diferencia entre un e
outro feito? ¿E tomámolos da mesma maneira? Aí queda a interrogación.
Ningún comentario:
Publicar un comentario