mércores, 14 de maio de 2014

PEQUENAS REFLEXIÓNS VIAXEIRAS




Por Pepe de Rocaforte

            Co paso dos anos un vaise facendo máis vello, é cousa sabida, e tamén máis atrabiliario. Cada vez cústalle máis traballo coutar o desacougo cando nun transporte público de longa distancia, poño por caso o tren, observa como a xente fala, máis que para o compañeiro con quen viaxa, para o resto de ocupantes do coche, entremeténdose con­tinuamente para lle frustrar o goce da abstracción meditativa, ou durmidora, e ata a contemplación da paisaxe, cousa por outra parte máis difícil a cada paso. Se a velocidade do vehículo que te transporta empeza a subir dos 250 quilómetros/hora, a paisaxe desaparece da túa vista antes de ti poder empezar a asimilala. Canta razón tiña o vello don Vicente Risco cando non se cansaba de repetir unha vez e outra que as verdadeiras viaxes deberíanse facer a pé.
            Así mesmo constatas outro feito que vén incrementar os teus temores sobre a diminución acelerada dos adictos á lectura. Antes, unha das imaxes máis reiteradas nos transportes colectivos das grandes cidades, digamos por exemplo o metro, era a da xente (mozas nunha porcentaxe elevada) cun libro nas mans, abstraída na lectura.
            Hoxe ves esas mesmas mozas e mozos absortos nas pantallas dos seus teléfonos móbiles, iPad, iPhone, ou como demo se cha­men, lendo ou tecleando mensaxes. E a cada dous por tres o son avisador da entrada dun what­sapp, que naturalmente deben atender coa máxima celeridade, non se vaian atrasar na recepción dunha noticia imprescindible para a boa marcha da súa vida.

            En fin, comprobas como, máis nocivos que os libros electrónicos, en realidade estimuladores da lectura, aínda sen a maxia do papel impreso tan amada polo gremio obsoleto dos lectores tradicionais, estes novos artefactos de (in)comunicación están derrotando claramente ás/ós lectores/lectoras de libros camiño, ou de regreso, do traballo.
            En fin, cousas desalentadoras que se che ocorren saíndo da casa, pero a pesar delas continúas coa afección viaxeira para apor­tar de vez en cando un pouco de aire fres­co á rutina diaria, aínda que a viaxe che confirme a que velocidade, en moitas ocasións para mal, están cam­biando as cousas neste mun­do dos nosos pecados.

Ningún comentario:

Publicar un comentario