Hai dúas
versións sobre a identidade desta Boa Deusa ou Bona Dea, exemplo de pureza e
submisión a quen os romanos festexaban durante a primeira semana do mes de
decembro.
Segundo
din algúns mitólogos, a Bona Dea era
a esposa de Fauno, o deus protector dos bosques, aquel que ten pezuños de cabrón,
falo erecto e orellas en punta, cuxa imaxe foi tomada para representar ó demoño
dos cristiáns. E se el era un pouco petellón coas ninfas e doncelas que
atopaba, ela era unha esposa mesurada, cauta e ata casta, cousa que nunha
esposa non queda aló moi ben. Sen embargo, debía ser do agrado do marido, pois
mentres ela ficaba na casa el podía refocilar polos campos.
Máis
sucedeu un día que á boa muller deulle por probar un pouco de viño e fóiselle a
boca nel, de tal maneira que cando o esposo chegou á casa atopouna contenta de
máis. E como tan inesperada actitude en muller tan moderada o colleu de
sorpresa, cunha vara de mirto golpeouna ata causarlle a morte.
A outra
versión di que ela era unha filla de Fauno, con quen el quería fornicar, e por
iso a emborrachou con viño, máis, como a pesar diso ela non cedeu ás intencións
do deus, este golpeouna cunha vara de mirto ata que os dous se metamorfosearon
en serpes, e desde entón o mirto foi considerado símbolo do amor
erótico, e por iso o portan Venus e Afrodita.
Ningún comentario:
Publicar un comentario