martes, 3 de setembro de 2013

O cornecho da esperanza


         Cantas veces non se acercarían os veciños a este lugar, co peito latexando, ansiosos de encontrar algunha resposta ás súas aflicións. A carta dun parente, o poema dun namorado, a chamada dun amigo.  O conforto dunha súplica. As cartas foron a unión das familias e dos veciños nesta terra de ausentes.
         Aí temos a esperanza agardando. O viacrucis da emigración.

         As caixas do correo traen as noticias dos ausentes vivos, pero no imaxinario popular, a cruz achéganos a presencia dos ausentes finados, e aí entre esas outras, semella tamén unha caixa de pedidos e de respostas, a onde os crentes se achegan coa esperanza de ver e sentir a satisfacción de ser atendidos pola intermediación dos seus antepasados.

Ningún comentario:

Publicar un comentario